فجأه لقيت روحى/ بقلم عزالدين
لقيت روحى بتهته
وصوتى مش عارف
ولا قادر عليكى ينده
ودمعه ف عيونى
بتحرق منى القلب
معقول كل ده
كان ليكى حب
إزاى قدرت أكره
ومين علمنى أقسى
خلاص مبقتش قادر
أشيلك من جوه منى
ولا عارف ليكى أنسى
طب ليه كده
وبعد كل البنا والحب
عاوز فى لحظه أنسى
وبكل جبروتى أهد
أنا مش أنا ولا أعرفه
ده شئ خبيث
ولازم فى يوم أكشفه
معقول قلبى يدق لك
وأنا بين ضلوعى أحبسه
وهواكى أنا بتنفسه
طب ليه كده
وقدرت إنى أكره
أكيد مش أنا
وأنا إللى صوتى
إتخرس بعد الكلام
ده كان عليكى ينده
صدقينى مش أنا
ده حد تانى واحد أنانى
جوه منى ألف واحد
وكل واحد له كلام
لكن مفهمش أنا
أنا اللى حب وإتظلم
إللى شبع منك ألم
لكن لسه بحبك
مش قادر أنساكى
وجوه منى طواحين
بيحركها هواكى
علشان كل ده
إنسينى بترجاكى
لكن أنا بعد العزاب
ولا قادر لحظه أنساكى
أو قولى إنك بتحملينى
ولو تقدرى دمرينى
زى ما دمرتك أنا
زى ما جريت دموعك
من عشره يادوب
كام شهر وسنه
هدى بناى إللى بنيته
هكون متشكر وفرحان
إنك إنتى إللى هدتيه
أو رجعيلى بس قلبى
إللى سابنى لما شفتك
وجمب قلبك وبين ضلوعك
سكنتينى وسكنتيه
هاتى سكينه وإقطعيه
يا تسكتى الألف واحد
اللى كلهم جوه منى
أو قولى كلمه وصبريه
الشاعر/عزالدين
تعليقات
إرسال تعليق